Ο ναός του Αγίου Γεωργίου βρίσκεται στο νότιο άκρο του οικισμού του Ακραιφνίου, στις υπώρειες του λόφου Βίγλιζα ή Σκοπιά, όπου σώζονται εκτεταμένα κατάλοιπα της αρχαίας ακρόπολης δύο οικοδομικών φάσεων, του 4ου αι. π.Χ. και των Ελληνιστικών χρόνων. Ο ναός, ευλαβικό αφιέρωμα του Antoine le Flamenc, αποτελεί σήμερα ένα από τα σημαντικότερα μνημεία της Βοιωτίας και μαρτυρεί τη συνύπαρξη των ετερόδοξων πληθυσμών με τους ντόπιους κατά την περίοδο της λατινικής κυριαρχίας της περιοχής.

περισσότερα...

Ο ναός του Αγίου Νικολάου είναι χτισμένος στην αγροτική περιοχή Καμπιά της Βοιωτίας, περίπου 10 χλμ. βορειοδυτικά του χωριού Διόνυσος του Δήμου Ορχομενού. Ένα από τα σημαντικότερα μνημεία της Βοιωτίας και από τα πλέον πρωτότυπα έργα της λεγόμενης «ελλαδικής σχολής» της μεσοβυζαντινής αρχιτεκτονικής, χρονολογείται σύμφωνα με την επικρατέστερη άποψη στο δεύτερο τέταρτο του 12ου αιώνα.

περισσότερα...

Αν και η Βοιωτία δεν αποτέλεσε παραδοσιακό κέντρο υποδοχής των Μικρασιατών προσφύγων, ωστόσο πρόσφυγες εγκαταστάθηκαν (1922-1928) είτε σε μεγάλα αστικά κέντρα (Θήβα, Λιβαδειά) είτε σε νεόδμητους οικισμούς (Πλατανάκι) είτε σε μικρότερους οικισμούς (Σαράντη). Το μικρασιατικό στοιχείο ενσωματώθηκε σταδιακά με τον τοπικό πληθυσμό διατηρώντας όμως ιδιαίτερα πολιτισμικά στοιχεία και μνήμη της καταγωγής και της ταυτότητας.

περισσότερα...

Τα ιερά του Πτώου Απόλλωνος και του ήρωα Πτώου βρίσκονται στα ανατολικά του Ακραιφνίου. Το ιερό του Απόλλωνος ήταν ένα σημαντικό μαντείο της Βοιωτίας με ιδιαίτερη ακμή κατά τους Αρχαϊκούς χρόνους. Ανάμεσα στα πλούσια αναθήματα αυτής της περιόδου ξεχωρίζουν οι κούροι, ενώ φημισμένα ήταν τα Πτώια, οι αγώνες που τελούνταν έως και τον 3ο αι. μ.Χ. Στο γειτονικό ιερό λατρευόταν ο ήρωας Πτώος από την Αρχαϊκή έως την Ελληνιστική περίοδο.

περισσότερα...

Η αύξηση του πληθυσμού στη Βοιωτία κατά τη διάρκεια της μέσης βυζαντινής και φραγκικής περιόδου ώς τον 13ο αιώνα παρέμεινε σε μεγάλο βαθμό εντός των ορίων του αρχαίου οικισμού. Ο 14ος αιώνας και οι αρχές του 15ου ήταν μια καταστροφική περίοδος για τους οικισμούς της Βοιωτίας: η ύπαιθρος εγκαταλείφθηκε σε μεγάλη κλίμακα και ο πληθυσμός συγκεντρώθηκε στις δύο περιφερειακές πόλεις, τη Θήβα και τη Λιβαδειά, καθώς και σε περιορισμένο αριθμό μεγάλων χωριών. Η άνθηση των πληθυσμών της Βοιωτίας και της...

περισσότερα...

Επιφανής μεσαιωνικός οίκος ευγενών προερχόμενος από την γαλλική Φλάνδρα, μέλη του οποίου διετέλεσαν καστελάνοι του Saint-Omer όπως και κόμητες του Fauquembergues. Κατά την εποχή των Σταυροφοριών μέλη της έλαβαν μέρος στην Α΄ Σταυροφορία. Μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Λατίνους το 1204, γόνοι της εγκαταστάθηκαν σε ελληνικά εδάφη διαδραματίζοντας σημαντικό ρόλο στα ιστορικά γεγονότα της περιόδου της Λατινοκρατίας, καθώς συνέδεσαν τις τύχες τους με τη φραγκική βαρονία της Θήβας.

περισσότερα...

Ο Όσιος Λουκάς ο Στειριώτης (29 Ιουλίου 896 -7 Φεβρουαρίου 953) έζησε το α΄ μισό του 10ου αιώνα στη μεθόριο Βοιωτίας και Φωκίδας, όπου ασκήθηκε ως ερημίτης μοναχός επί 35 χρόνια και τελικά ίδρυσε την κοινοβιακή μονή που σήμερα φέρει το όνομά του κοντά στο Στείρι της Βοιωτίας. Απέκτησε φήμη θαυματουργού αγίου, ενώ η μονή έγινε αμέσως μετά το θάνατό του μεγάλο προσκυνηματικό κέντρο και σήμερα είναι διάσημη για την αρχιτεκτονική και τον ψηφιδωτό διάκοσμο των δύο ναών της, της Παναγίας και του...

περισσότερα...

Το μετάξι, ένα από τα σημαντικότερα προϊόντα του βυζαντινού κόσμου, ήταν εμπορεύσιμο όχι μόνο στο εσωτερικό του Βυζαντίου αλλά και διεθνώς, ενώ αποτελούσε πολύτιμο αντικείμενο ανταλλαγής στο πλαίσιο των διπλωματικών δώρων. Θεωρείται γενικά ότι το μετάξι ήταν η κύρια πηγή πλούτου της Βοιωτίας και ότι οι Βενετοί έμποροι εγκαταστάθηκαν στη Θήβα λόγω του βοιωτικού μεταξιού. Την Οθωμανική περίοδο, από το 15ο αιώνα και ύστερα, η παραγωγή μεταξωτού υφάσματος συνεχίστηκε, όχι όμως τόσο εντατικά όσο την...

περισσότερα...

Οι μαρτυρίες για τη βυζαντινή Βοιωτία στις πηγές είναι ανάλογες με τη γεωπολιτική σημασία του χώρου για το ευρύτερο κρατικό πλαίσιο στο οποίο ανήκει κατά καιρούς, αλλά και με την καθαυτό αστική ή γεωργική του ανάπτυξη και ακμή. Έτσι, κατά την Ύστερη Αρχαιότητα (4ος -6ος αι.) είναι σχετικά λίγες αλλά πάντως σηματοδοτούν τη μικρή έστω σημασία της περιοχής για το Ανατολικό Ρωμαϊκό κράτος. Για την ενδιάμεση περίοδο των “σκοτεινών αιώνων” (τέλη 6ου – τέλη 9ου αι.) σιωπούν παντελώς, ενώ κατά την...

περισσότερα...