1. Εγκατάσταση της οικογένειας στην Ελλάδα

Το γενεαλογικό δένδρο των Σαιντ Ομέρ της Θήβας ξεκινάει με τον Γουλιέλμο de Fauquemberge, ο οποίος απέκτησε δυο γιους με την Ίδα d’ Avesne, αδελφή του Ιάκωβου d’ Avesne. O τελευταίος έλαβε μέρος στην Δ΄ Σταυροφορία και ήταν συμπολεμιστής του Βονιφάτιου Μομφερρατικού, τον οποίο ακολούθησε μετά την κάθοδο των Σταυροφόρων στη νότια Ελλάδα. Τον συνόδευαν οι δυο γιοι της αδελφής του, Ιάκωβος και Νικόλαος Σαιντ Ομέρ, οι οποίοι για τις υπηρεσίες που παρείχαν ανταμείφθηκαν από το Βονιφάτιο λαμβάνοντας τη Γραβιά ως τιμάριο. Ο πρώτος αδελφός Ιάκωβος, έλαβε σε δεύτερο γάμο ως σύζυγο τη χήρα του Γοδοφρείδου Α΄ Βιλλαρδουΐνου Ελισάβετ de Chappes και ο δεύτερος Νικόλαος, τη χήρα του Βονιφάτιου Μομφερρατικού Μαργαρίτα. Ο Ιάκωβος πέθανε το 1219 χωρίς απογόνους και ο Νικόλαος το 1212 έχοντας αποκτήσει με τη Μαργαρίτα δυο γιους τον Βέλα και τον Γουλιέλμο. Από τους δυο αυτούς γιους ο Βέλας παρέμεινε στην Ελλάδα και παντρεύτηκε την Αγαθή (Bonne) de la Roche αδελφή του Δούκα των Αθηνών. Από τη σύζυγό του απέκτησε ως προίκα τη μισή βαρονία των Θηβών, οπότε και τέθηκαν τα θεμέλια για τον πλούτο και τη δύναμη της οικογένειας Σαιντ Ομέρ.

2. Νικόλαος Β΄

2.1 Η εδραίωση της ισχύος της οικογένειας

Ο πρωτότοκος γιος του Βέλα, Νικόλαος Β΄ κληρονόμος του πατέρα του στο ήμισυ της βαρονίας των Θηβών (1258-1294) στάθηκε ένας από του ισχυρότερους άνδρες της εποχής του. Παντρεύτηκε σε δεύτερο γάμο τη χήρα του Γουλιέλμου Β΄ Βιλλαρδουΐνου Άννα Αγγελίνα Κομνηνή. Με το γάμο αυτό η επιρροή των Σαιντ Ομέρ επεκτάθηκε για πρώτη φορά και στην Πελοπόννησο, ενώ από το 1287 έως το 1289 ο Νικόλαος διετέλεσε και βάιλος του βασιλιά της Νεαπόλεως Κάρολου Α΄ Ανζού και επικυρίαρχου στο Πριγκιπάτο του Μορέως, έχοντας καταφέρει να κερδίσει την εκτίμηση του.

2.2 Οικοδομική δραστηριότητα

Το όνομα του Νικολάου Β΄ συνδέθηκε με την ανέγερση δυο σπουδαίων κάστρων. Το πρώτο ήταν της Καδμείας, το περίφημο κάστρο Σανταμέρι, του οποίου ο πύργος σώζεται μέχρι σήμερα. Για το κάστρο αυτό γίνεται ιδιαίτερη μνεία στο Χρονικό του Μορέως, όπου επισημαίνεται ο πλούτος του, καθώς ήταν αντάξιο ενός ηγεμόνα και είχε κτιστεί με τη συμβολή της πρώτης συζύγου του Νικόλαου Μαρίας πριγκίπισσας της Αντιοχείας. Το εσωτερικό του ήταν διακοσμημένο με τοιχογραφίες που απεικόνιζαν τα κατορθώματα των προγόνων των Σαιντ Ομέρ στους Αγίου Τόπους.

Το δεύτερο ήταν το κάστρο του Ναβαρίνου, το οποίο κτίστηκε προκειμένου να αντιμετωπιστούν οι επιθέσεις των Βενετών από τις γειτονικές κτήσεις τους, της Μεθώνης και της Κορώνης. Ο Νικόλαος πέθανε το 1294 χωρίς να αφήσει απογόνους και στη βαρονία τον διαδέχτηκε αρχικά ο αδελφός του Όθων και λίγα χρόνια μετά το θάνατο και του τελευταίου, ο ανιψιός τους Νικόλαος Γ’.

3. Οι διάδοχοι του Νικολάου Β΄

3.1 Όθων και Ιωάννης

Αδελφοί του Νικόλαου Β΄ ήταν ο Όθων, ο οποίος αναφέρθηκε παραπάνω, καθώς και ο Ιωάννης. Ο Όθων είχε συνάψει γάμο με τη Μαργαρίτα da Verona, θυγατέρα του τριτημόριου της Εύβοιας Γουλιέλμου Α΄ da Verona, χωρίς όμως, όπως προαναφέρθηκε, να αποκτήσει παιδιά, ο οποίος πέθανε το 1299. Ο τρίτος αδελφός, Ιωάννης παντρεύτηκε τη Μαργαρίτα de Neuilly, θυγατέρα του βαρόνου του Πασσαβά με την οποία απέκτησε τον Νικόλαο Γ΄. Χαρακτηριστικό της ισχύος που είχαν αποκτήσει οι Σαιντ Ομέρ είναι ο τρόπος που υπερασπίστηκαν τα συμφέροντα της συζύγου του Ιωάννη, οι τρεις αδελφοί. Η Μαργαρίτα της οποίας ο πατέρας Ιωάννης de Neuilly ήταν κληρονομικός πρωτοστράτορας (grand maréchal) του πριγκιπάτου της Αχαΐας, είχε σταλθεί ως όμηρος στην Κωνσταντινούπολη προς χάρη του πρίγκιπα Γουλιέλμου Β΄ Βιλλαρδουΐνου. Μετά την απελευθέρωσή της επέστρεψε στο Μοριά για να διεκδικήσει την κληρονομιά της, την οποία όμως είχε σφετεριστεί ο ίδιος ο Βιλλαρδουΐνος. Στην προσπάθειά της αυτή και έπειτα από τις προτροπές των συμβούλων της προχώρησε στο γάμο με τον Ιωάννη, προκειμένου να αποκτήσει έναν ισχυρό προστάτη, όπως και έγινε. Ο σύζυγός και οι δύο κουνιάδοι της εμφανίστηκαν στην Κούρτη της Αχαΐας διεκδικώντας δυναμικά τα δικαιώματα της Μαργαρίτας. Τελικά επήλθε ένας συμβιβασμός και η Μαργαρίτα κράτησε το ένα τρίτο της βαρονίας, ενώ μέσω της συζύγου του ο Ιωάννης έλαβε το αξίωμα του πρωτοστράτορα.

3.2 Νικόλαος Γ΄

Μετά από το θάνατο του Ιωάννη το 1290, ο γιος του Νικόλαος Γ΄ Σαιντ Ομέρ κληρονόμησε το αξίωμα του πατέρα του. Έτσι εκείνος κατέστη κληρονομικός βαρόνος του Πασσαβά, πρωτοστράτορας της Αχαΐας και βαρόνος των Θηβών. Mεταξύ 1300-1302 διετέλεσε και βάϊλος στο Πριγκιπάτο της Αχαΐας κατά το διάστημα της απουσίας της ηγεμονίδας Ισαβέλλας Βιλλαρδουΐνης. Το ίδιο συνέβη και για τα έτη 1305-1307 όταν τοποθετήθηκε στο ίδιο αξίωμα από τον Φίλιππο της Σαβοΐας. Το 1304 ο Νικόλαος Γ΄ συμμετείχε σε εκστρατεία εναντίον του κράτους της Ηπείρου, παρέχοντας τη βοήθειά του στον Δούκα των Αθηνών Γκυ Β΄ de la Roche.

Ο Νικόλαος είχε παντρευτεί τη Γουλιέρμα της Κεφαλονιάς, χήρα του μεγάλου κοντόσταυλου Ιωάννη Chaudron. H ανάμειξή του στις εσωτερικές υποθέσεις του πριγκιπάτου της Αχαΐας ήταν καθοριστική, καθώς εκείνος είχε την πρωτοβουλία για το συνοικέσιο μεταξύ του Γκυ Β΄ της Αθήνας και της Ματθίλδης ντ’ Αινώ, κόρης της Ισαβέλλας Βιλλαρδουΐνης και του Φλωρέντιου ντ’ Αινώ. Επιπλέον είχε αναδειχθεί σε προστάτη της νεότερης αδελφής της Ισαβέλλας, Μαργαρίτας της Άκοβας, η οποία είχε δημιουργήσει εχθρούς εξαιτίας της φιλοδοξίας της να ηγεμονεύσει στο Πριγκιπάτο, παρά το γεγονός ότι η αδελφή της είχε αφήσει κληρονόμο την κόρη της Ματθίλδη. Η προστασία που απολάμβανε από τον Σαιντ Ομέρ τερματίστηκε όταν εκείνος απεβίωσε το 1314. Με το θάνατό του τερματίστηκε και η δυναστεία των Σαιντ Ομέρ, καθώς από το γάμο του με τη Γουλιέρμα δεν είχε αποκτήσει παιδιά.