«Ότι δε και από προηγούμενα χρόνια υπήρχαν μερικοί Αρβανίτες εγκατεστημένοι στη Βοιωτία μαρτυρείται και από τα ονόματα δύο χωρίων, την Κάπραινα (Χαιρώνεια) και την Σκριπού (Ορχομενός), αρβανίτικα και τα δύο, που προϋπήρχαν στην Θεσσαλομαγνησία, αφού αναφέρονται το 1272 στο πρακτικό της ιδρύσεως του μοναστηριού της Μακρυνίτσας. Αναφέρεται μάλιστα η Σκριπού της Βοιωτίας ως Αλμυρός από τον χρονογράφο Σανούτο και στο χρονικό του Μορέως καθώς και η Κάπραινα το 1377, στα καθέκαστα της διαδρομής του γενικού επιτρόπου Λουδοβίκου Φαδρίγου».

Αρβανίτες. Οι Δωριείς του νεωτέρου Ελληνισμού. Ιστορία των Ελλήνων Αρβανιτών (Αθήνα 1997), σελ. 87.


Οι stradioti

Σάθας, Κ., Έλληνες στρατιώται εν τη δύσει (Αθήνα 1993), σελ. 161 (περιγραφή του .βενετού χρονικογράφου Marin Sanudo).


Το τραγούδι της προίκας

jίδεμι κετού / Eλάτε να μαζευτούμε εδώ
άρμετε τε νγκαρκόμε / την προίκα να φορτώσουμε
ψε ντο μαρτόμε βαjζενε / γιατί θα παντρέψουμε το κoρίτσι
με νjε τε μίρε ντjαλjε / με ένα καλό αγόρι
Ίστε ι πάρι νντε κατούντ / Είναι ο πρώτος στο χωριό
Νόνjε σι θόνε φjάλjε / κανένα δεν του λένε λόγο (κακό)».

Επετηρίς της Εταιρείας Βοιωτικών Μελετών 1:2 (1988), σελ. 1108-1109.