1. Ο Βονιφάτιος Μομφερρατικός κατακτά την Βοιωτία χώρο χωρίς να συναντήσει αντίσταση

ἀλλὰ καὶ οὕτω κατὰ πᾶσαν εὐμάρειαν οἱ ἐκεῖσε τῷ μαρκεσίῳ ὑπέκυπτον ἀγεννεῖ καὶ καταβεβλημένῳ φρονήματι καὶ προσχωρεῖν ἀεί πως ἐγνωκότι τοῖς κρείττοσι, καὶ ταῦτα μὴ στρατιὰν ἄγοντι μυριάνθρωπον, μηδὲ συμβαίνουσαν ταῖς γνώμαις, ἀλλ᾿ ἀσύμφωνον ἐν πλείστοις ὡς ἐκ πόλεων ἡλισμένην πολλῶν. ἐλάσας δὲ κἀπὶ τὴν Βοιωτίαν αὐτήν, ὡς οὐδέ τις ἐπανήκων οἴκαδε χρόνιος, ὑπὸ τῶν Καδμείων ἀσμένως προσδέχεται.

Νικήτας Χωνιάτης, Χρονική διήγησις, επιμ. J. van Dieten, Nicetae Choniatae Historia (CFHB 11.1, Berlin 1975), σελ. 608.

2. Ο Μέγας Κύρης Όθων Ντελαρός έρχεται στη Θήβα

Λοιπόν, ἀφότου ἐπιάσασιν τὸ κάστρον τοῦ Ἀναπλίου,
ὁ πρίγκιπας ἐδιάβηκεν μετὰ τὸν Μέγαν Κύρην·
κι ἀπέκει ἀπεχωρίστησαν, κ᾿ ἐδιάβη ὁ Μέγας Κύρης
ὁλόρθα ἐκεῖ στὴν χώραν του, τὴν λέγουσιν γὰρ Θήβαν,
κι ὁ πρίγκιπας ἐδιάβηκεν στὰ μέρη τοῦ Μορέως.

Χρονικόν του Μορέως, [`201], επιμ. Schmitt, J., The Chronicle of Morea (London 1904), σελ. 192, στ. 2884-88.

3. Η παρουσία Δομηνικανών μοναχών στη Θήβα

§ 44. Provinciae Gracciae, et Terrae Sanctae, Societas Peregrinantium
[...] In territorio Graeciae provincia fratrum missionariorum saltem: ab anno 1228 fuit, qui praecipue curae animarum christianorum latinorum in illis regionibus degentium sed etiam extendendl ordinis causa ad Graecos perrexeruut. De conventibus notitiae fere desunt. Ex septem anno 1277 exsisteutibus domibus uuus conveutus in insula Creta fuit, alii Clarentini et Thebarum (Gallorum), Negro pontensis et Candiensis in Creta (qui erant Lombardorum ), Motonensis, alius in Canea ex anno 1306. luxta principatum vel influxum Gallorum vel Italorum huiusmodi divisio conventuum explicauda est, Saepius residentiae ex uno loco ad alium mutabantur.

Walz, A. Compendium historiae ordinis Praedicatorum (Roma 1930).